De mix van nieuwsgierigheid én eerdere ervaring maakt het verschil
Mensen en hun gedrag blijven me mateloos interesseren. Hoe meer we leren en onszelf verbeteren hoe makkelijker we vertrouwen op onze intuïtie en het herkennen van eerdere patronen. Dat maakt ons experts in wat we doen, het scheelt tijd en levert vrijwel altijd het juiste antwoord op. Vrijwel altijd, want vertrouwen op je expertise is soms ook een valkuil. Het is gevoelig voor vooroordelen, cognitieve bias en is niet-analytisch. Daniel Kahneman beschrijft dit in zijn boek 'Thinking fast and slow' als systeem-1 denken. Systeem-1 is reflexmatig, intuïtief, snel en gaat meestal goed.
20 november 2019 | Nieuws | Door: Bright Alley I Conclusion
Deel
Onze gamification expert Tim heeft weer een opiniestuk geschreven. Ditmaal over het spanningsveld tussen nieuwsgierig blijven en ervaringen eerder opgedaan. Take it away, Tim:
Inzichten vanuit twee perspectieven
Ter illustratie een voorbeeld uit mijn werk. Ik introduceer hiervoor wat ik 'de vertegenwoordiger van de doelgroep' ben gaan noemen. Deze persoon in de klantorganisatie kan precies vertellen hoe de doelgroep in elkaar zit en wil dit graag delen ten behoeve van de snelheid in een project. De vertegenwoordiger werkt immers al jaren in het bedrijf en kent de mensen. Toch vinden wij het belangrijk om naast de vertegenwoordiger bij elke nieuwe organisatie waar we voor werken medewerkers uit de doelgroep te spreken. De mensen die onze oplossing gaan doorlopen, daar iets van gaan opsteken en dat gaan vertalen naar hun dagelijkse werk en gedrag. Het is opvallend hoe vaak er significante verschillen zitten tussen wat mensen uit de doelgroep zeggen en wat de vertegenwoordiger zegt. Beide perspectieven en de discrepantie tussen die perspectieven zijn echter waardevol voor de oplossingen die we ontwikkelen.
De werkvloer op
De doelgroep centraal stellen is bij ons geen loze kreet; daarvoor moet je de werkvloer op en met mensen praten. Ook in ons vakgebied bestaat het gevaar om in de expertrol te stappen en te vervallen in het systeem-1 denken. Wij baseren onze keuzes op onze onderliggende kennis over ontwerp, programmeren, didactiek en op een spelende manier leren. We noemen en vinden onszelf experts in onze vakgebieden. Daarnaast proberen we open en reflectief te blijven nadenken, een ingewikkelde balans. Het systeem-2 denken dat Kahneman beschrijft kost meer moeite en tijd, maar is daarentegen ook meer systematisch, bewust onderzoekend en reflectief. Voor systeem-2 denken heb je volledige aandacht nodig, het kan dan ook niet op de automatische piloot.
Wij houden onszelf scherp door te starten met een analysefase, waarbij het systeem-2 denken onderdeel van ons werkproces is. Het is een fase aan de start van een samenwerking waarbij we onszelf in feite dwingen om opnieuw alles in een organisatie te onderzoeken en de aannames rond doelgroep, leerdoel, gedragseffect en technisch landschap te toetsen. Zo voorkomen we dat we in de valkuilen van cognitieve bias stappen of tunnelvisie krijgen op een oplossingsrichting. De eerste oplossing waar we aan denken is soms helemaal niet de beste. Wij creëren op deze manier voor onszelf de uitdaging om door te blijven zoeken naar alternatieven en daarna pas de keuze te maken voor een oplossingsrichting.
Curious experts
Als we onszelf richting klanten omschrijven, hebben we daarvoor de zin 'Curious experts in making the difference' bedacht. Ik vind dat deze beschrijving recht doet aan de innerlijke strijd tussen nieuwsgierig en open blijven onderzoeken én gebruikmaken van onze onderliggende expertise om zo écht het verschil te maken in organisaties. Op een bedachtzame, en toch snelle manier.
- Tim Jansen
Meer weten over hoe wij projecten aanpakken?
Neem even contact op
